Arran

Arran 2010

Hoi Heleen,
 
Arran zegt "Hallo", ze is inmiddels een stevige, lieve, lompe, drukke en erg grote meid geworden! Wat grover gebouw dan haar moeder, 33 kilo mét pluis-oren, en verschrikkelijk wild! Een echte jager, we moeten echt uitkijken met de reeën hier achter het huis, dat ze niet de kans krijgt er achteraan te gaan. Maar ze is een echte lieverd naar andere honden, en ik denk dat haar drukke gedrag meer met enthousiasme te maken heeft dan met iets anders. 
Qua gezondheid hebben we een beetje pech, ze heeft vlak voor de kerst alweer een episode gehad met een "steriele hersenvliesontsteking". Van de ene op de andere dag een zielig hoopje honde-beest, met 41! graden koorts, overal pijn, dus "hupppekee" naar de dierenarts, die haar volpompte met Prednison, en een kuur erachteraan die tot eind februari duurde. Ze knapte geweldig op, en we dachten dat het ergste leed geleden was, want het is zeer zeldzaam dat het nog terugkomt, volgens de artikelen die ik erover gelezen heb. 
Vol goede moed eindelijk verder met de cursus "Gehoorzaamheid voor gevorderden" waar ze meestal de ster in is : "Laat met Arran maar even zien wat de bedoeling is", en we zouden a.s. woensdag eindelijk examen kunnen doen....
Afgelopen maandag waren we aan het spelen, valt ze een beetje onhandig, maar niks aan de hand, dachten we, dat gebeurt wel vaker met haar. Woensdag liep ze nog steeds te hinkelen, dus toch maar even naar de dierenarts. Tja, slecht nieuws, aanhechting spier of pees aan de schouder beschadigd, dus minimaal 6 weken rust nodig! Nou, dat geef ik je te doen met zo'n actieve jongedame! Ze baalt als een stekker, we gaan nu een keer of 10 per dag de maximaal 5 minuutjes lopen die toegestaan zijn, maar dan komt ze thuis en gaat lekker wild een gat graven, of de buurtkatten opjagen... Beetje moeilijke opgave, om dit harige monstertje kalm te houden! 
Maar we blijven proberen, en hopen dan toch voor de zomer begint eindelijk de cursus af te maken, waar we meer dan een jaar geleden aan begonnen zijn. Ze is een schatje, en we zouden niets aan haar willen veranderen, maar voorlopig ziet het niet naar uit dat we met haar aan "behendigheid"kunnen gaan doen, en daar hadden we ons zo op verheugd, om al die energie van haar een uitlaat te kunnen geven.
 
Nou, ben je weer helemaal op hoogte van dit kleinkind, ik zal er een paar foto's aanplakken, maar daar draagt ze nog haar "Halti", iets wat we inmiddels af hebben geschaft, want ze is een héél gehoorzame hond, alleen af en toe een beetje een opgewonden standje, maar ja, ze is ook pas anderhalf, dus dat zal wal iets met "puberen" te maken hebben!
 
Heel veel groeten,
 
Audrey & John en Arran

5 juni, behandeling slaat aan

4 juni 2009
 
Sorry, maar geen leuk nieuws: Arran is ernstig ziek, en de dierenarts denkt dat het hersenvliesontsteking is. 
 
Gisterochtend wilde ze niet eten, en was extreem lusteloos, dus ik ben naar de dierenkliniek gegaan, daar bleeek ze een temperatuur van 40,5 tehebben, verder geen symptomen, en ze dachten aan een infectie, of misschien zelfs gewoon griep. Ze kreeg een prik, en een antibiotica kuur mee, en er zou verbetering moeten zijn binnen 24 uur. 
 
Daar leek het ook op, die avond heeft ze gegeten, en zelfs een beetje gespeeld. 
 
Maar vandaag vond ik haar in de loop van de middag verslechteren, ze piepte als ze wakker werd, en had moeite met bewegen, ze leek erg stijf. Dus ik ben weer met haar in de kliniek geweest, en ze had nog steeds een temp. van 40, en had een extreem pijnlijke nek, en ook ook pijn langs haar ruggegraat, zelfs de gewrichten van haar poten deden pijn bij onderzoek. Er is een bloedonderzoek gedaan, en alles lijkt te wijzen op hersenvlies ontsteking. De dierenarts regelt voor morgen een afspraak bij een specialist, om een punctie te doen en definitief vast te stellen of het dat is, en ook welke vorm het is. 
 
Inmiddels heeft ze wel een Prednison injectie gekregen, en ik moet doorgaan met de antbiotica, wat totdat het zeker is wat er aan de hand is leek het 't beste om maar van het ergste uit te gaan. Volgens de dierenarts was het vooral belangrijk snel te handelen, de bijwerkingen zijn minder ernstig dan de kwaal. 
 
Ik moet zeggen, ze eet goed, en kwam net even met haar speeltje aan, maar je zou schrikken als je haar nu zou zien. Ze is zo mager als een lat, één en al botjes met een pluizig velletje eromheen. (Ze was ook al aan het verharen, dus ze was al niet op haar mooist!) en ze loopt als een oud vrouwtje, met stramme pootjes.
 
In ieder geval , ik hou je op de hoogte, en misschien weet jij ook van iemand die hetzelfde heeft meegemaakt, en hoe die hebben gehandeld, en of het allemaal goedkomt. Heb inmiddels een boel erover ge-Google-d, maar als ze met homeopatische verhalen aankomen haak ik af, ik vertrouw meer op de reguliere geneeskunde.

5 juni

Hoi Heleen,
 
De behandeling met Prednison slaat prima aan,  Arran ziet er weer normaal uit, en gedraagt zich ook zoals ik van haar gewend ben. De koorts is weg, geen pijnlijke gewrichten en nek meer. De dierenarts zegt geen punctie te willen doen, dat doet ze liever niet als het niet nodig is, en doordat de verschijnselen zó eenduidig waren, en na overleg met anderen, en helemaal gezien het resultaat na één behandeling, gaan ze er gewoon van uit dat de diagnose correct is. 
 
Er wordt wel alsnog getest op Borelia (Lyme), daar krijg ik de uitslag volgende week van, en ik moet in ieder geval ook de antibiotica-kuur afmaken. 
 
Ze heeft nu voor de komende 2 maanden een behandelschema opgesteld, wat evt. kan worden bijgesteld als ze weer klachten zou krijgen. Ik heb wel bergrepen dat dit een kwestie van lange adem is, en het kan ook terugkomen, maar de meeste jonge honden komen er uiteindelijk helemaal vanaf. Vooral bij bepaalde grote hondenrassen schijnt dit vaker voor te komen, dus gelukkig hebben ze genoeg informatie om het goed te behandelen.
 
Ik ben me echt kapot geschrokken, dat Arran zó snel, zó verschrikkelijk ziek kon worden. Maar nu blijkt ook weer dat het herstellend vermogen net zo snel werkt, dus de vooruitzichten zijn goed!
 
En Arran vindt alles prima, meer pillen betekend alleen dat je wat vaker een blokje kaas krijgt, en dat is goed nieuws, vindt ze. Bloed afnemen vond ze minder leuk, ze ging héél hard zitten huilen, de dierenarts was er van onder de indruk (uitstekend stel longen, die hond!), maar ik ken haar al langer, dat huilen doet ze op de cursus ook als ze er geen zin meer in heeft!
 
Alles lijkt nu dus in orde, ik hou je op de hoogte, en ik stuur gauw weer fotos!
 
Groeten,
Audrey
 
PS Nog gefeliciteerd met het a.s moederschap van Taylor! Ik kijk nu al uit naar de plaatjes van de pupjes, en van Taylor zelf natuurlijk!

13 februari 2009, Berichtje uit de Limburgse bossen

Bericht vanuit de Limburgse bossen! Arran blijft maar groeien, drie weken geleden waren we even bij "Ome Klaas" (dat is de dierenarts) vanwege ontstoken oogjes, zalfje meegekregen, en op de weegschaal gestaan, 19,8 kilo, en even over sterilisatie gehad. Alle tandjes al mooi gewisseld, allen een hoektandje dat een beetje teveel naar binnen stond, maar dat hebben we inmiddels goed naar buiten kunnen masseren, dus dat ziet er prachtig uit. Net zoals de rest van het "hondje" trouwens. Als ik de foto's van de rest van het stelletje bekijk, lijkt ze het donkerste meisje! Alleen van Amany ontbreekt vergelijkingsmateriaal, maar de andere meisjes zijn "blonder". Arran heeft echt prachtig oranje oren, die lekker afsteken bij de rest van haar velletje, en iedereen moet er wat van zeggen! Ze is een beetje over-enthousiast, vindt nog  steeds iedereen leuk (om mee te spelen) en kan dus wel een beetje wild zijn! En ik vond haar zo bijzonder rustig, de eerste twee maanden dat ze bij ons was! Sinds begin januari zitten we hier bij een hondenclub "Masters Voice", die bijzonder fijne cursussen geven, en het gaat dan ook super. Omdat we van club en trainings-methode zijn gewisseld zitten we weer bij de beginners, maar een goede basis is nooit weg! Ze is een erg harde werker, en heeft erg veel plezier in de training, en krijgt altijd alle lachers op haar hand als ze de uitleg te lang vindt duren gaat ze namelijk zitten huilen, van verveling, en dat is erg grappig! (Moeilijk te begrijpen ook, dat dialect hier, ik sta dan ook maar een beetje te "doen alsof" ik het kan verstaan!) 
Heel veel groetjes, en een poot van Arran,
Audrey

13 februari 2009, Berichtje uit de Limburgse bossen

Bericht vanuit de Limburgse bossen! Arran blijft maar groeien, drie weken geleden waren we even bij "Ome Klaas" (dat is de dierenarts) vanwege ontstoken oogjes, zalfje meegekregen, en op de weegschaal gestaan, 19,8 kilo, en even over sterilisatie gehad. Alle tandjes al mooi gewisseld, allen een hoektandje dat een beetje teveel naar binnen stond, maar dat hebben we inmiddels goed naar buiten kunnen masseren, dus dat ziet er prachtig uit. Net zoals de rest van het "hondje" trouwens. Als ik de foto's van de rest van het stelletje bekijk, lijkt ze het donkerste meisje! Alleen van Amany ontbreekt vergelijkingsmateriaal, maar de andere meisjes zijn "blonder". Arran heeft echt prachtig oranje oren, die lekker afsteken bij de rest van haar velletje, en iedereen moet er wat van zeggen! Ze is een beetje over-enthousiast, vindt nog  steeds iedereen leuk (om mee te spelen) en kan dus wel een beetje wild zijn! En ik vond haar zo bijzonder rustig, de eerste twee maanden dat ze bij ons was! Sinds begin januari zitten we hier bij een hondenclub "Masters Voice", die bijzonder fijne cursussen geven, en het gaat dan ook super. Omdat we van club en trainings-methode zijn gewisseld zitten we weer bij de beginners, maar een goede basis is nooit weg! Ze is een erg harde werker, en heeft erg veel plezier in de training, en krijgt altijd alle lachers op haar hand als ze de uitleg te lang vindt duren gaat ze namelijk zitten huilen, van verveling, en dat is erg grappig! (Moeilijk te begrijpen ook, dat dialect hier, ik sta dan ook maar een beetje te "doen alsof" ik het kan verstaan!) 
Heel veel groetjes, en een poot van Arran,
Audrey

11 december, verhuisd

Hallo Heleen,
 
Momenteel pendelen we nog op en neer tussen werk en wonen, Arran vindt autorijden gelukkig super-relaxed, ze slaapt lekker onderweg! 
 
Als ik klaar ben met verven maak ik wel nieuwe plaatjes van Arran, ze is helemaal donker aan het worden, en heeft al 2 "grote-honden-tanden"! Oh ja, afgelopen maandag woog ze 14,5 kilo.
 
Groeten,
 
Audrey (en John)

7 november, het gaat goed met Arran

Hoi Heleen,
 
Wilde je even laten zien dat alles goed gaat met Arran. Tjonge, al weer 5 weken geleden dat we haar mochten meenemen! Komende week de laatste enting voorlopig, ook maar gelijk voor rabies, want we willen haar wel overal mee naartoe kunnen nemen (familie in Wales, onder andere), en... we gaan verhuizen naar Tegelen, bij Venlo. 
Komen te wonen aan het bos, en tja, je weet maar nooit met al die hondsdolle duitse vossen, die kunnen zomaar ineens in de achtertuin staan (geintje). Heb gelijk al een leuke hondenclub gevonden daar, dus we gaan samen wel eens kijken of Arran het ook wat vindt. 
De puppycursus gaat geweldig, ze heeft zich nog niet verslikt in haar mede-cursisten (Maltezer leeuwtje, Chihuahua en nog wat mini-hondjes). Ze leert razendsnel, maar is ook snel afgeleid door andere honden. Als ze los loopt heeft ze daar minder last van, is ze ook veel rustiger. Met de poezen heeft ze een haat-liefde verhouding (zij houdt van ze, de poezen haten haar, haha, nee hoor, ze willen allleen ook wel eens met rust gelaten worden, en dan zie je dat ze toch een andere taal spreken, want Arran heeft dat niet altijd op tijd door!) Nou ja, er heeft nog geen bloed gevloeid, ze hebben allemaal nog complete sets van oortjes, pootjes en oogjes, dus dat gaat goed.
 
Ze groeit natuurlijk als de spreekwoordelijke kool, zit nu om en nabij de 9 kilo, volgende week zal ik haar precies wegen bij de dierenarts. En ze heeft constant honger, en eet nog steeds kiezels! Gevaarlijk, vooral aangezien ze gek is op water, ik hoop dat ze niet per ongeluk in een dieper stuk terechtkomt, want ze zinkt vast als een baksteen! Verder is tuinieren ons beider hobby, zij graaft, ik plant (alleen gaat het wel eens in andere volgorde...)
 
Groetjes,
Audrey (en John)
 
PS: We verhuizen per 1 dec., dus als je het leuk vindt, willen we voor die tijd nog een keertje op visite komen met Arran, maar ik bel je nog wel!

9 oktober 2008, avonturen van Arran

Hoi Heleen,
 
Al veel avonturen beleefd, en zelfs nog geen tijd gehad om foto's te maken! In de auto ging alles oké, thuis lekker geslapen, gegeten en veel verkend. Poezen zijn zeer interessant, maar wel een beetje eng, ze maken van die rare geluiden en gekke dikke staarten. Het lijkt voorlopig verstandig om afstand te houden. Oh, ja, ook al in een vijver gevallen en koppie onder gegaan, maar buiten een nat velletje niks naars aan over gehouden. (Oh ja, toch wel, haar oortjes hangen nu weer allebei)
 
Verder had ook Arran gisteren en vandaag een keer diarree, maar de rest van de tijd alles goed (ik ben wel bijna over mijn nek gegaan toen ik 's ochtends om 6 uur pens in een bakje stond te doen) behalve dat ze heel erg veel jeuk heeft, maar ik kan geen vlooi vinden! Wel maar wat Frontline druppels erop gedaan, en het lijkt minder te worden, maar het kan natuurlijk ook een vorm van stress zijn.  (Nieuwe halsbandje ook al een tijdje afgedaan, gaf geen verbetering).
 
In de bench gaat goed, ik hoef er 's nachts maar één keer uit met haar voor een plas, voor de rest slaapt ze lief of ligt een beetje te spelen, maar bijna geen gepiep. (Nou staat John 's ochtends al om 5 uur op, en ik een uurtje later, dus dat scheelt ook!)
 
Ik heb ijverig het puppyboek van Martin Gaus bestudeerd, en ga volgende week woensdag voor het eerst naar puppycursus. Zal oppassen dat ik niet te zweverig wordt (Kalmerende Signalen, haha, Arran is heerlijk rustig  van haarzelf!) 
 
Dat was het weekend, maar gisteren toch maar naar de dierenarts geweest, ze had de hele nacht liggen kuchen en draaien en hijgen, dus ik was ineens bang dat die duikeling in de vijver daar wel mee te maken zou hebben. Nou ja, dierenarts vond haar helemaal gezond, (het hoesten was ook helemaal weggebleven overdag), verder woog ze 6,6 kilo, had ze mooi schone oortjes, geen vlooi te bekennen, en heeft ze nu een "date" voor volgende week voor de volgende enting. 
 
Anyway, ben erachter dat als ze ooit een "Kalmerend Signaal" nodig heeft, ik haar gewoon in de auto zet een een stukkie gaan rijden! Nog voor ik de oprit af ben slaapt ze al !! Naar mijn ouders is toch anderhalf uur rijden (die met die gevaarlijke vijver waar de poezen je ingooien!) maar geen piep uit de bench hoor! Was op een gegeven moment bezorgd dat ze misschien niet meer ademde! (geintje)
 
Ik heb het fototoestel nu permanent in mijn zak zitten, dus plaatjes volgen echt!
 
Heel veel groeten, tot gauw, en een knuffel voor alle beesten daar!
 
Audrey ^John

10 oktober, nieuwe plaatjes

Hoi,
 
Bij deze een paar plaatjes van Arran, die duidelijk een carrière ambieert in landschapsarchitectuur (of de plantsoenendienst, ligt eraan hoe goed ze het doet op puppycursus, haha)
 
Groetjes,
Audrey & John
 
PS: oortje staat alweer!